Jedno od osnovnih pitanja u vezi sa fizičkom aktivnošću i izgradnjom atletskog tela jeste način na koji se mišić prilagođava stresu kojem ga izlažemo (tj. težinskom treningu).
Jednostavan i prilično tačan odgovor jeste da do mišićnog rasta dolazi usled zadebljavanja postojećih mišićnih vlakana.
Ipak, pod određenim uslovima može nastati i druga pojava: sinteza NOVIH mišićnih vlakana, pojava pod nazivom hiperplazija.
Smatramo da je ovaj članak od velike koristi za početnike KOJI ŽELE DA UČE o osnovama fizičke aktivnosti.
Dakle, šta je hiperplazija?
Hipertrofija se odnosi na uvećanje postojećih ćelija, hiperplazija se odnosi na uvećanje broja mišićnih ćelija.
Mišićne ćelije se veoma često nazivaju ,,vlaknima’’.
ADAPTACIJA na različite vrste stimulacija (treninga)
Ukoliko pogledate građu maratonca i uporedite nju/njega sa građom bodibildera, shvatićete da različite vrste treninga mogu ostvariti različite efekte.
Znamo da aerobni trening ostvaruje pozitivne efekte na aerobni optimum.
Isto tako, kod pojedinih trkača na duge staze možemo zapaziti prilično neuobičajenu pojavu: debljina njihovim mišićnih vlakana je manja nego kod osoba koje se uopšte ne bave sportom.
Bodibilderi sa druge strane, odlikuju se izrazitom mišićnom masom i obimima.
Upravo to je njihova adaptacija na stres kojem izlažu svoje telo: njihovi (naši) mišići postaju veći!
Ono šta možemo sa sigurnošću tvrditi jeste da je to posledica hipertrofije vlakana, ali hajde da zavirimo u situaciju u kojoj je mišićni rast posledica uvećanja broja vlakana....
Nastavk teksta procitajte
ovde