Kada god se govori o ishrani bodibildera uvek se zacudimo i smatramo neverovatnim kako iz dana u dan uzimaju ogromne kolicine proteina.Gotovo da ceo dan nista drugo i ne rade nego samo jedu,sta vise,neki od njih se ne ustrucavaju da ustanu i tokom noci kako bi sigurno zadovoljili svoje potrebe za proteinima.
Iako ovakav metod deluje na duge staze i mozemo da dobijemo poprilican broj kilograma misica,ne postaje li organizam manje delotvoran u pogledu prerade proteina pa zbog toga zahteva vece kolicine.
Ili organizam postaje upravo delotvorniji pa visak pocinje da vraca nazad i da ga prazni.Zbog nedounice i zbunjenosti koja se javlja na podrucju iskorisljivosti proteina,ne bih se zacudio kada bi pojedinci okrenuli ledja svemu i do kraja zivota ziveli samo na kiviju.Moguca je,kazem moguca je,bolja metoda unosa proteina.Moze da se dogodi da ces se sloziti sa metodom koji cemo sad da predstavimo,pa cemo te uveriti da svoje potrebe za proteinom zadovoljavas na pulsirajuci nacin,da velik deo proteina uneses za srazmerno kratko vreme i time se sinhronizujes sa porastom svojih anabolickih hormona.
Mozda ce te ovaj metod zainteresovati,naime njene temelje podupiru i brojna istrazivanja,a Brian Batcheldor,koji je ujedno i trener i pisac strucnjak,isprobao ga je vec na svojim takmicenjima.
Gde si prvi put naisao na pulsirajuci metod unosa proteina?
O tom metodu sam prvi put citao u studiji jednog francuskog istrazivaca,Yvesa Boiriea.U literaturi koje se bave proteinima najcesce se pozivaju na taj rad.Inace je endokrinologija glavno Boirieovo podrucje istrazivanja.
Zanimalo bi me kakva je veza izmedju proteina i endokrinologije koja bi zanimala bodibildere?
Boirie je specijalizovao metabolizam proteina,naime endokrini sistem ima velik uticaj na metabolizam belancevina.Ako ispitamo katabolicke i anabolicke hormone tela,kao sto je na primer inzulin,tada je jednoglasno da sveki od njih ima znacajan uticaj na metabolizam proteina,pa su Boirieova istrazivanja obuhvatila sve te procese.
Ispitivao je kakav uticaj na metabolizam imaju vreme uzimanja obroka,razlicite metode ishrane,anabolicki hormoni,kao sto su IGF-1 i hormon rasta.
Ili u kojoj meri na to utice zivotno razdoblje.Dakle,tokom svog visegodisnjeg istrazivackog rasta obradio je celu problematiku.
Svaki eksperiment koji je izvodio uz pomoc metabolickih markera,bio je izveden na zivom organizmu,pratio je kretanje proteina,u prvom redu kretanje aminokiseline leucin-kroz celo telo,pa je time dosao do prilicno tacnih informacija o tome kakav je uticaj,nekog metoda ishrane ili prehrambene materije na metabolizam proteina.Istrazivajuci pulsirajuci metod unosa proteina,proveo je tri konkretna eksperimenta..Na osnovu njih izradio je metod prehrambenog pulsiranja.
Kakva su to bila istrazivanja?
E pa,glavno podrucje istrazivanja bilo je poboljsanje metabolizma kod starijih osoba.Od toga je krenulo celo ispitivanje,naime kod starijih osoba je velik problem sto organizam ne koristi belancevine na odgovarajuc nacin pa se one gube.Zbog toga su istrazivaci pokusali da nadju naj prihvatljivije i najdelotvornije metode ishrane kako bi sto bolje kontrolisali situaciju,pa su zakljucili da najveci deo potrebnih proteina treba uneti u toku prepodneva,jer se anabolicki hormoni u telu proizvode tokom jutra uglavnom.Istrazivaci su putem metoda prehrambenog pulsiranja,izradjenog putem eksperimenata,postigli znacajne rezultate na podrucju sprecavanja razgradnje proteina i odrzavanje pozitivne azotne ravnoteze.
Koliki je procenat dnevnog unosa proteina unosen tokom prepodneva?
Vise od 80posto.Primenili su unos velikih doza proteina u odnosu na druge eksperimente.Oko 1,8 grama po kilogramu telesne tezine.
I to u koliko obroka?Sve za dorucak?Ili mozda za dorucak i rucak?
Velik deo unosa belancevina bio je u podne.Ispitanici ostalih 20 procenata su uneli u kasnijem delu dana.Druga zanimljivost u eksperimentu bila je da su tokom eksperimenta odvojili ugljenehidrate i proteine.To znaci da do podne nisu uzimali ugljene hidrate,dnevni „carbo“ je bio razdeljen nakon toga.
Ima li kakav razlog za ovu separaciju?
Mislim da su istrazivaci bili zainteresovani po najpre za to da utvrde kako se menja iskoriscavanje belancevina,ali su vrlo brzo zakljcili kako je odvajanje ugljenih hidrata pridonelo rezultatima.Ugljeni hidrati deluju na nacin da stede proteine.Moram da naglasim da dijeta primenjena tokom eksperimenata nije bila specijalna dijeta nego samo svakodnevni francuski meni sa sirevima i mesom.
Ucesnici u eksperimentu imali su oko 60-tak kilograma.U jednom od sledecih istrazivanja ucestvovale su i starije osobe ali su u jednoj drugoj grupi bile i mledje osobe.Medjutim u obe grupe su bile iskljucivo zene-u tome nije bilo nikakve namere.Cilj eksperimenta bio je iskljucivo saznati reaguje li grupa sa mljadjim ispitanicima jednako povoljno na metod kao i starija grupa.Rezultat je bio potvrdan.
Istrazivaci su dakle kod obe grupe dobili iste rezultate?
Rezultati u slucaju starijih osoba su bili nesto bolji,ali to je razumljivo,jer je kod njih uopsteno nepovoljniji metabolizam belancevina.Metod pulsiranja ishrane se i kod zena iz mladje grupe pokazao boljim od metoda jednolicne razilazenja hranljivih materija.
Istrazivaci su dakle kod obe grupe dobili iste rezultate?
Ne,pre oznacava svakodnevnu ishranu karakteristicnu za prosecnog coveka,to jest dva-tri obroka dnevno.
Ova istrazivanja su dokazala,van svake sumnje,jednu stvar:unos velikih kolicina proteina vodi trajnoj adaptaciji metabolizma proteina u srazmerno kratkom roku,nas organizam mora tome da se prilagodi i on to i cini.
Ako zamislis nekog ko ima 60 kilograma i unosi 1,8grama proteina po kilogramu telesne tezine,onda je to prilicno velika kolicina,pogotovo ako sve to unosi u svoj organizam gotovo odjednom kako bi se efikasno iskoristio u njegovom telu.Uprkos tome,organizam je sposoban za to.Znatno vise nego kada bi ta kolicina bila ravnomerno rasporedjena tokom celog dana.
Dakle,sta nam ovaj eksperiment porucuje?
Metod pulsiranja ishrane sam isprobao kod nekoliko sportista koji su u pocetku bili vrlo skepticni,sto je razuljivo,naime oni su do tada bili i fizicki i psihicki naviknuti da svom organizmu osiguraju proteine svaka dva do tri sata.Stvarno ih je tesko „presaltati“.Medjutim,mogu da izjave da su svi,bez izuzetka,postigli znatan napredak metodom proteinskog pulsa.Uz to,povecao im se i apetit,a pre su smatrali nemogucim unosenje one kolicine proteina koja njima odgovara....
NASTAVAK teksta,procitajte na nasem
BLOGU,klikom na link ispod:
http://wwwogistra-nutrition-shop.blogspot.rs/2013/06/pulsirajuce-uzimanje-proteina.html
