POSLIJE KRATKE, ALI TEŠKE BOLESTI
Umro Mate ParlovPreksinoć kasno, u 60. godini života, poslije kratke, ali teške bolesti, umro je jedan od najvećih jugoslovenskih boksera svih vremena Mate Parlov. Mnoge bitke je vodio na amaterskom i profesionalnom ringu, ali ovu posljednju bitku sa opakom bolešću nije uspio da dobije.
Mate Parlov rođen je 16. novembra 1948. godine u Imockom, a sa 16 godina postao je član Bokserskog kluba Pula. Izuzetan talenat, snažan momak, po svemu talentovan, veoma je brzo napredovao. Poslije samo godinu dana osvojio je prvu od osam titula prvaka Jugoslavije. Naravno, njegovi nastupi na amaterskom ringu veoma brzo su uočeni kod bokserskih stručnjaka, stavljen je u državnu reprezentaciju i već 1971. godine u Madridu, na šampionatu Evrope, okitio se zlatnom medaljom.
Ipak, u sjećanju ljubitelja "plemenite vještine" Mate Parlov će ostati upamćen po izuzetno dramatičnoj borbi u finalu Olimpijskih igara 1972. godine u Minhenu, kada je u drugoj rundi savladao do tada nepobjedljivog Kubanca Karilju i došao do zlatne medalje. Bio je to dvoboj dva najbolja poluteškaša na svijetu, obojica su išli na pod, ali kada se Kubanac četvrti put našao u nok daunu, meč je prekinut. Odmah poslije toga na šampionatu Evrope u Beogradu 1973. godine Parlov je po drugi put postao prvak Evrope. Usput, pet puta je bio šampion Balkana. U amaterskoj konkurenciji imao je 310 borbi od čega samo 13 poraza.
Poslije toga prešao je na profesionalni ring i 1976. godine postao prvak Evrope u poluteškoj kategoriji u verziji WBC, kada je na beogradskom ringu savladao Italijana Domenika Adinolfija. Dvije godine kasnije popeo se i na svjetski tron u strahovitoj borbi nadmašio je Miguel Angela Kuelju iz Argentine i zaradio šampionski pojas u profesionalnoj konkurenciji. Imao je 29 borbi od čega 24 pobjede, dva remija i tri poraza.
Pored toga što je bio izuzetan bokser, bio je i izuzetan čovjek. Publika ga je jedanko voljela i u Puli, Banja Luci, Beogradu, Titogradu. Imao je veliki broj prijatelja, a posebno je volio da se druži sa Crnogorcima. Dolazio je u Berane, Bijelo Polje, Podgoricu, ali je i u svom čuvenom kafiću u Puli uvijek rado dočekivao goste iz Crne Gore. Ušao je u legendu jugoslovenskog i svjetskog boksa.
Izvor:
www.arenacg.net
